τριμερίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) ορθοπυριτικό ορυκτό τού ασβεστίου, τού μαγγανίου και τού βηρυλλίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. trimerite < τριμερής + κατάλ. -ίτης*].